Dankbaar!
Meneer en mevrouw had ik meerdere malen gesproken betreffende hun uitvaartwensen. Door een verwijzing hadden zij een afspraak gemaakt. De eerste kennismaking was inmiddels enkele jaren geleden. Ondanks de aanleiding destijds, was er zeker ook reden te leven en daarvoor aanpakken. Gaandeweg de achterliggende jaren was ik hun situatie niet vergeten. Zowel door de ziekte, maar ook door de situatie die zich had ontwikkeld in het gezin. Gedeeltelijk waren onderlinge contacten uit elkaar geslagen. Zo zonde, doch ook zo begrijpelijk. Met het grootste gemak kunnen mensen vanaf de zijkant nogal makkelijk stelling nemen en zeggen “maak het weer in orde: pas dat aan, doe dat gedrag anders en het is weer in orde”. Intussen weet ik door decennialang bij mensen thuis dienstverlener te zijn, dat echt overal wel iets speelt dat onrust, strijd of onmin oplevert. Soms zelfs in een 1-persoon huishouden. Bovendien, dat het nooit zomaar zo ontstaat.
Elk gezin, elke relatie, elk huishouden maakt dus naast rustige, soms ook ingrijpende periodes mee. Danny Vera bezong, wat veel mensen bewoog in gevoel en herinneringen, hiervan in ‘Rollercoaster’. Ik werd gebeld: het levenseinde kwam in zicht van meneer en mevrouw. Zij riepen me bij hun. Het was enkele maanden geleden nog ongrijpbaar voor hun en de kinderen hoe zij samen om zouden gaan met de dilemma’s en uitdagingen. Zeker omdat de wijze van onderling contact en verbondenheid gepaard beleven gaan met confrontaties uit het verleden en standpunten. Sterk en om dankbaar voor te zijn, dat bruggen werden geslagen en samen werd gewerkt een aantal punten te zetten achter wat jarenlang onbespreekbaar was.
Geen sinecure hoor, het werd hard werken in een periode van rouw, die al van zichzelf hard werken is.
Mevrouw stierf eerst. Met groot respect zag ik meneer en de kinderen elkaar troosten bij de uitvaart van zijn echtgenote en hun moeder. Een wonder ontspon zich toen zij samen gearmd stonden bij haar uitvaartkist. Onbegrip en pijn uit verleden, troost en dankbaarheid in het heden en zorgen met spanning hoe de toekomst zou gaan. Het was te lezen in hun ogen. Dankbaarheid was ondanks het verdriet krachtig aanwezig. Dat meneer zijn eigen uitvaart in de ogen zag en daarover praatte, was zowel aandoenlijk, als wel logisch vanuit zijn karakter, maar zeker liefdevol confronterend. Deze periode en ontwikkeling daarin, bracht mij als dienstverlener rust om de uitvaartwensen van mevrouw en naderhand meneer uit te voeren. Samen met hun kinderen! Door een niet te winnen strijd raakten de kinderen hun ouders kwijt, maar werden elkaar weer rijk! Dan is dankbaar-zijn een groot goed, ondanks het verdriet en gemis. Beste wijkburen, ik mis jullie ook!
Is iemand in je omgeving overleden, wil je informatie of uitvaartwensen bespreken? Je kan direct contact opnemen. Ik ben dag en nacht bereikbaar, 7 dagen per week.