Respectvolle uitvaart (met een beperkt budget) bij de zee!
“Mag het kaarsje aan?” vraagt ietwat vertwijfeld de zoon. Zijn overleden vader ligt in de rouwauto. Knikkend bevestig ik zijn vraag. Hij doet het kaarsje in de houder aan en zet het bij de foto van meneer. Twee losse rozen liggen er schuin boven. De deksel van de uitvaartkist is bezaaid met schelpen, rozen en kleine briefjes met tekst van de familie. De zijdeur is opengeschoven. Een kleinkind zit op de rand in de rouwauto bij zijn opa. Zachtjes wordt opa verteld wat hij er allemaal van vind: “Het waait hard opa, niet leuk, want jij houdt van de zon…ik heb een tekening gemaakt van de zee, van de flat thuis en een snoepje bij de bloemen gedaan, en ik mis je, en…”.
We staan daar niet zonder reden. Door omstandigheden koos de familie voor het arrangement Uitvaart met een beperkt budget. Een betere term vind ik dan budgetuitvaart. Het komt op mij als mens en professioneel gezien niet juist om een dergelijke uitvaart uit te voeren zoals thans de tendens is: overbrengen vanaf adres overlijden en binnen enkele dagen zonder familie naar een crematorium. Zeker als wel behoefte bij familie is voor meer aandacht, maar het budget (op dat moment) beperkt is. Recent in de media verschenen berichten: “Een afscheid zonder dienst/plechtigheid oftewel de sobere uitvaart (als stille crematie of stille begrafenis) neemt toe.” De tendens mag er zijn, echter op een passend en mooi afscheid binnen de mogelijkheden wordt op teruggekeken!
De kunst is dan alsnog te zorgen voor een mooi afscheid.
Reden dat mijn arrangement Uitvaart met een beperkt budget, persoonlijk van aard blijft. Samen de overledene verzorgen indien gewenst evenals bij het in een uitvaartkist plaatsen, bij het uitgeleide zijn en/of een kort en respectvol, doch sober afscheid. Bij voorkeur in persoon en niet telefonisch geregeld.
De familie wilde een intiem afscheid met enkele naasten van meneer met uitzicht op de zee, zijn lust en leven! Over enkele weken een herdenking met genodigden waarvoor de uitnodigingen al onderweg zijn. Kinderen, hun partners en kleinkinderen namen alle op een eigen wijze afscheid van meneer. Met op de achtergrond krijsende meeuwen begonnen zij, nadat de kaars symbolisch was uitgeblazen, samen een lied te zingen. Een klein geschenk, voor mij als toehoorder, op een winderige dag. Een blijk van liefde, dankbaarheid en genegenheid die verder voerde dan de wind kan brengen. Meneer werd uitgezwaaid terwijl ik hem wegvoerde uit hun midden en de kleinkinderen riepen vanaf de dijk “Dag Opa, we missen je, goede reis!”
Is iemand in je omgeving overleden, wil je informatie of uitvaartwensen bespreken? Je kan direct contact opnemen. Ik ben dag en nacht bereikbaar, 7 dagen per week.
