Verhalen bij het kampvuur!
“Dat een eeuwling een leven vol met 100 jaar aan ervaringen, belevenissen en leermomenten kent, is volledig voor te stellen…” benoem ik een zoon bij een onderdeel van de nazorg. In dit gesprek waarin de tijd genomen wordt die nodig is, bespreken we samen de uitvaart. Was deze naar wens, werden signalen ontvangen die van belang zijn te weten, hoe gaat het nu met je en jullie? We keken terug op haar uitvaart. Daarbij met een schuin oog naar de reeds jaren bestaande relatie, aangezien ik jaren geleden de uitvaart van zijn vader evenzo mocht verzorgen. Ondanks de vakantietijd waardoor de nodige flexibiliteit nodig was, konden we mevrouw haar uitvaart vormgeven zoals gewenst. We vervolgen het gesprek “….want, zij heeft de crisesjaren meegemaakt. Werd opgevoed door ouders die de 1e wereldoorlog kenden en groeide op als jonge vrouw tijdens de 2e wereldoorlog”.
Zo terugkijkend naar een stuk geschiedenis van mevrouw in haar jonge jaren, waren er al veel verhalen die zij bij leven deelde. Ook van de ontwikkelingen die er kwamen en waar zij de interesse en moed toonde om daarin mee te blijven gaan. Zij had een slimme telefoon én kon werken met computers. Familie maakte een prachtig uitgebreid levensverhaal, waarvan een kleine samenvatting bij de uitvaart door een dochter werd voorgelezen. Bij het beluisteren van de doorleefde tekstgedeeltes, dacht ik aan hoe het was zonder ‘moderne’ communicatiemiddelen. Al langer terug, hoe bijvoorbeeld de Indianen hun geschiedenis en wijsheden deelden. Verhalen werden in de groep gedeeld, jong en oud zat bij elkaar. De jacht op een groep bizons werd uitgebeeld in theater/toneel vorm. Er was geen telefoon, geen TV.
Bij het kampvuur, met een lach en traan, werden met meer aandacht voor elkaar dan tegenwoordig, belevenissen en wijsheden doorgegeven.
Mevrouw heeft vanaf 100 jaar geleden, de intrede voor algemeen gebruik in Nederland meegemaakt van de telefoon aan een draad, TV met niet meer dan 5 zenders…het veranderde naar 24/7 overal bereikbaar zijn en on-demand TV met honderden zenders. Met weemoed bespraken we “hoe goed het was, dat zij de moed en vreugde vond er op haar eigen wijze mee om te gaan.” en “hoe jammer toch, dat we tegenwoordig niet meer de ‘kampvuurverhalen’ hebben”.
Soms geen tijd meer voor een normale condoleance. Nee, aandacht geven is soms niet meer dan alleen een Whapp-bericht of een Facebook icoontje-van-een-rond-balletje-met-een-mond-erop-die-een-hartje-vasthoud. Modern, snel en makkelijk. We bespraken, dat in 100 jaar moderne ontwikkeling als mensen we misschien wel verder zijn afgegleden van oprecht respect en mededogen dan mensen echt nodig hebben in periodes van rouw en verdriet. Dus, ga eens ‘fikkie steken’ en geef mekaar oprecht aandacht.
Is iemand in je omgeving overleden, wil je informatie of uitvaartwensen bespreken? Je kan direct contact opnemen. Ik ben dag en nacht bereikbaar, 7 dagen per week.
